Week 41

Zo. Het is weer zaterdag, er zit weer een week op. In deze week is er weer veel gebeurd, laten we beginnen in de muziekwereld (lees= de hiphopwereld). Zo zijn er deze week veel albums verschenen. Het begon allemaal afgelopen zaterdag met Ali B, een album wat ik alle 12-jarigen aan kan raden. Deze week verscheen nog een album wat ik voor diezelfde groep ten zeerste wil aanraden en dat is die van P. Diddy, die ik evenals de nieuwe Xzibit nog niet een tweede maal heb durven luisteren. Dan is John Legends nieuwe album Once Again een milde troost. Alhoewel dit nieuwe album op geen enkel vlak kan tippen aan zijn debuut, valt er toch wel het 1 en ander leuks op te vinden. Het kwaliteitsverschil is volgens mij te danken aan het nagenoeg ontbreken van Kanye West. Ondertussen is ook de titelsong Kingdom Come van Jay-Z's nieuwe plaat uitgelekt, maar ik heb besloten te wachten op het hele album. Op voetbalgebied heeft Marco van Basten deze week alle monden gesnoerd EN ze weer geopend. Waar het Nederlands Elftal op het kletsnatte veld in Bulgarije nog de sterren van het veld speelden, met Wesley Sneijder en Robin van Persie voorop, was het spel een halve week later tegen Albanie grotendeels waardeloos. Gelukkig zijn de punten wel weer binnen, want daar gaat het natuurlijk om. Na al het internationale voetbal, is gister ook weer de gewone competitie verder gegaan met ADO Den Haag - FC Twente. Ik heb alleen de eerste helft gezien, waarin ADO een stuk beter was en verdiend op 1-0 voorkwam. Toen ik in de stad hoorde dat ADO in het Haagse kwartiertje op achterstand was gekomen (al de 6e keer in 7e wedstrijden dit seizoen overigens), voelde ik de bui al hangen. Toen ik een paar uur later een gozer in ADO-shirt vroeg of ADO verloren had, kreeg ik mijn bevestiging in een zin met maar liefst 8 keer het woord kanker. Toen ik duidelijk maakte dat ik het alleen maar even wilde vragen, kreeg ik wederom een zelfde soort zin naar mijn hoofd geslingerd. 100 meter verder kwam ik er met verbazing achter dat er 8 sprintende ADO-hooligans achter mij aan aan het sprinten waren. Zo te zien waren ze erg geoefend in het sprinten en ik denk niet dat dat komt omdat ze op een hardloopvereniging zitten. Gelukkig zat ik op mijn fiets en ben ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen na een fiets-manouvre a la Lance Armstrong. Een mooie afsluiting van de week lijkt mij zo..