Bruiloften.

Zo mensen, vandaag heb ik de eerste bruiloft in mijn leven meegemaakt.. en alsof dat nog niet genoeg was, was het ook nog eens een gemengd bruiloft. Mijn Nederlandse oom trouwde namelijk met zijn Burundeze vriendin. Dit zorgde voor een uiterst gemengd publiek.. Bejaarde blanken, Franse, Duitse en Nederlandse negers, gewone kaaskoppen, etc. etc. En wat ik kon concluderen na deze lange dag, is dan toch wel hoe saai de blanke bevolking eigenlijk is. De positiviteit die deze Afrikanen vandaag uitstraalden en de schaamteloosheid die ze schijnen te hebben is onevenaarbaar. Zo begon er zomaar iemand een schijnbaar bekend Afrikaans lied te zingen op de receptie, en spontaan zongen alle andere aanwezige Afrikanen mee. Hebben jullie eens een volbloed Nederlander gezien die (zonder enige alcohol op) spontaan een bekend Nederlands levenslied begon te zingen? Laat staan dat alle andere aanwezige Nederlanders mee begonnen te zingen? Nou, ik niet.. En dat zonder enige onzekerheid of schaamte voor wat de andere mensen van je zouden denken.. Op de bruiloft en de daarbij gerelateerde evenementen ontbraken ook Burundeze traditie's niet. Zo bestaat er een traditie dat de vrienden (in dit geval: de Afrikaanse vrienden) van de bruid en bruidegom een week na de bruiloft met manden vol bruikbare geschenken op hun hoofd dit aan het echtpaar schenken. Vertaald naar de Nederlandse bruiloft werd dit dus een groepje in traditionele kleding gehulde vrouwen die op de dag van de bruiloft zelf de manden op hun hoofd een ordinaire sportkantine, waar de receptie plaatvond, binnenvoerden, de muziek overstemmend met hun eigen gezang. Uiteraard ontbraken hun traditionele dansen hier niet bij, waar mijn net getrouwde oom in dit speciale geval aan meedeed. Lichtelijk onzeker, en een apart gezicht was het ook wel, maar voor lul staan stond hij niet. Het was eerder leuk dan beschamend. Het groepje dansende mensen werd toegekeken door een andere groep mensen, welke, weinig verassend, geheel uit blanken bestond. Ze vermaakten zich er zeker mee, maar er was er geen enkele bij die in het kwartier dat het duurde er aan dacht om mee te doen. Op zich niet erg, maar het is duidelijk wie het leven in de brouwerij brachten. s'Avonds was het tijd voor het afsluitende feestje, waar de gasten konden dansen als ze dat wilden. Na 10 minuten was het volgende beeld in de zaal ontstaan: Alle donkere mensen stonden vrolijk te dansen op leuke muziek en alle blanken zaten aan tafeltjes te praten, te kijken en hun drankje op te drinken. En waar zat ik..? Op een stoel, een biertje in de hand, net als alle andere kaaskoppen.